PLaatsen > Rijckholt
Rijckholt is een dorp in de gemeente Eijsden in de provincie Limburg. IN 2002 stonden er 300 huizen met 800 inwoners.
De kerk van Rijckholt, een voormalige kloosterkerk uit 1883, sinds 1983 parochiekerk, is een bedevaartsoord voor de H. Vincentius Ferrer. Deze verering is door Franse dominicanen omstreeks 1883 in Rijckholt geïntroduceerd. Vincentius wordt er vereerd om genezing te krijgen voor alle mogelijke ziekten. Moeders met kleine kinderen vragen er om de Vincentiuszegen. Waarschijnlijk was er tegen het einde van de 19e eeuw al sprake van bedevaarten uit Zuid-Limburg en het Belgische en Duitse grensgebied naar Rijckholt. In de jaren zestig van de 20e eeuw nam het aantal pelgrims en de georganiseerde bedevaarten sterk af. Nochtans komen er nog elk jaar gelovigen op de tweede zondag na Pasen naar de kerk om Vincentius te vereren. De meeste pelgrims komen nu echter uit de directe omgeving van Rijckholt.
Het huidige Kasteel Rijckholt heeft zich ontwikkeld rond een middeleeuwse toren. Deze toren dateert uit de 14de eeuw en werd wellicht tot zijn huidige hoogte opgetrokken tegen het einde van de Middeleeuwen. De oude toren heeft twee meter dikke muren en is bijna vierkant. In 1489 werd de versterkte toren verwoest, maar direct weer opgebouwd, waarschijnlijk op de 14e-eeuwse resten. Het centrale hoofdgebouw dateert uit het einde van de 17e eeuw en werd vermoedelijk gebouwd door Jean Maximiliaan de Bounam nadat hij in 1683 de heerlijkheid had gekocht. Zijn zoon Jean-Baptiste bouwde van 1703 tot 1735 de twee kleine zijvleugels. Opgravingen in 1961 brachten een vleugel achter de linkerzijde van het hoofdgebouw aan het licht. Aan het einde hiervan stond een kleine toren. Het kasteel was oorspronkelijk omgeven door een dubbele gracht. Een ophangbrug verleende toegang tot de volledig gesloten binnenplaats.
Tussen Cadier en Keer, Sint Geertruid en Rijckholt ligt het Savelsbos. Dit 240 hectare grote boscomplex ligt op de steile helling tussen de Zuid-Limburgse plateaugebieden in het 80 à 90 meter lager liggende Maasdal. Een dalenlandschap door de Maas en de zijrivieren in de loop der eeuwen uitgeslepen. Ook zijn er veel grubben, smalle diepe droogdalen. Deze grubben werden door de bevolking in het verleden nogal eens als weg gebruikt, omdat ze de kortste verbinding van plateau tot dal vormden. Zo ontstonden de voor Zuid-Limburg typische holle wegen. De bekendse grubben in het Savelsbos zijn de Schone Grubbe, de Scheggeldergrubbe en de Dorre Weg. Het gebied herbergt zeldzame diersoorten zoals de das, bunzing, hermelijn, wezel, steenmarter en eikel- en hazelmuis. Ook veel vogelsoorten, diverse grondsoorten en weelderige plantengroei (zelfs lianen kunt u hier vinden!).
Ongeveer 6.000 jaar geleden komen hier de eerste bewoners, de zogeheten Bandkeramiekers. Landbouwers, die vruchtbare grond vinden in de vorm van löss. In de loop der eeuwen heeft men steeds meer akkers en weilanden nodig. Deze uitbreiding gaat ten koste van het bos op het plateau en de Maasvallei. Het Savelsbos blijft gelukkig bewaard. De steile hellingen ervan maken het te moeilijk om het in cultuur te brengen.
Het Savelsbos bestaat uit verscheidene boscomplexen zoals het Eijsderbos, het Rijckholterbos, de Riesenberg en het eigenlijke Savelsbos. Er zijn wandelroutes aangelegd. Informatie bij de VVV en op de informatiepanelen bij Moerslag, de Eckelraderweg en de kerken van Rijckholt en Sint Geertruid.
In het Savelsbos ligt een vuursteenmijn, een archeologisch monument. Deze en die in Valkenburg zijn voor Europa unieke prehistorische vuursteenmijnen, waarin ongeveer 3.000 jaar v. Chr. mijnbouw werd gepleegd. In de gangenstelsels zijn grote hoeveelheden ruw bewerkte stukken vuursteen gevonden, uniek in de wereld. De mijnwerkers hebben er knollen vuursteen losgekapt en vele kubieke meters vuursteen naar boven gebracht. De miljoenen werktuigen die hiervan zijn gemaakt, vonden hun weg in heel Europa. Deze vuursteenindustrie moet van groot economisch belang zijn geweest. In de periode 1964-1972 is het gehele gangenstelsel in kaart gebracht, door 35 vrijwilligers onder leiding van Werner en Sjeuf Felder. Hun avonturen zijn in 1998 vastgelegd in het boek “De prehistorische vuursteenmijnen van Rijckholt en Sint Geertruid”, uitg. Nederlandse Geologische Vereniging afd. Limburg, p/a Molenberg 10, Beek.