PLaatsen > Oudesluis
Oudesluis is een dorp in de gemeente Zijpe in de provincie Noord-Holland
Oudesluis is een rustiek dorpje gelegen aan de Grote Sloot. Tot de inpoldering van de Anna Paulowna-polder in 1845 lag Oudesluis aan de waddenachtige uitlopers van de voormalige Zuiderzee.
Oudesluis was een aanlegplaats voor VOC schepen die via het Marsdiep het zeegat kozen. Het was tevens thuishaven voor een vissersvloot. De sluis in Oudesluis is nog te bezichtigen. In Oudesluis staan drie molens, uit respectievelijk 1764, 1848 en 1896.
De hervormde kerk, Noorderweg 14-15, is uit 1861. Al sinds 1650 had Oudesluis een hervormd kerkje en een schooltje in een gebouw, voor rekening van de polder. De schoolmeester was tevens voorzanger. Het kerkje, van hout met een stenen voeting en een rieten dak, was omstreeks 1700 al te klein en nogal bouwvallig geworden. Men besloot tot algehele vernieuwing, zij het dat de nog ongeschonden balken weer gebruikt moesten worden. Het nieuwe gebouw werd tien voet breder en ook kwam er weer een schooltje aan vast. In 1770 werd de toren geheel vernieuwd en twaalf jaar later het rieten dak.
Toen de hervormde gemeente het geheel in 1842 van de polder in eigendom kreeg was het weer te klein en bovendien nogal bouwvallig. Te klein omdat een deel van de droogmakers en pioniers van de Anna Paulowna-polder er kerkten totdat in 1853 te Kleine Sluis een eigen kerkgebouw verrees.
Bij een zware storm in 1859 bezweek het noordelijke dak, wat een zo grote ravage veroorzaakte dat de Oudesluizer kerk niet meer gebruikt kon worden. Per kerkeschuit gingen de gelovigen in het vervolg op zondag naar andere kerken in de Zijpe. Ds. Begeman reisde in 1861 naar koning Willem III in Den Haag om hem van de noodzaak van subsidie voor een nieuwe kerk te overtuigen. De regering stelde f 3000 beschikbaar en dat gaf het kerkbestuur de moed om het gebouw, dat f 15.000 moest gaan kosten, aan te besteden.
Aan de Sportlaan 3a staat het voormalige doopsgezinde kerkje uit 1906, thans woonhuis.