Laatste update 06/11/2025 door Redactie
De grijze zeehond (Halichoerus grypus) is een van de meest karakteristieke zeezoogdieren van de Waddenzee. Met zijn lange snuit, grote donkere ogen en gespierde lichaam is hij goed aangepast aan het leven in het zoute water en op de zandbanken. De soort is herkenbaar aan zijn gevlekte vacht, die varieert van lichtgrijs tot donkerbruin.
Leefgebied en gedrag
Grijze zeehonden leven langs de kusten van de Noord-Atlantische Oceaan, met belangrijke populaties in het Verenigd Koninkrijk, Ierland, Scandinavië en dus ook de Waddenzee. Ze rusten en baren hun jongen op zandplaten en kwelders die bij laagwater droogvallen. Buiten de rustperiodes zijn ze uitstekende zwemmers en duikers, die tot wel 70 meter diep kunnen duiken op zoek naar vis, zoals haring, kabeljauw en zeebaars.
Geboorte en rui
De geboortepiek van grijze zeehonden in de Waddenzee ligt in de wintermaanden. De pups worden geboren met een witte vacht, die ze na enkele weken verruilen voor hun waterdichte volwassen vacht. In het voorjaar volgt de rui, waarbij volwassen dieren hun oude vacht verliezen. Tijdens deze periode zijn ze vaak langdurig op het droge te vinden.
Bescherming en groei
Dankzij beschermingsmaatregelen, rustgebieden en internationale samenwerking is de populatie grijze zeehonden in de Waddenzee de afgelopen decennia sterk gegroeid. Nieuwe gezamenlijke tellingen van Nederland, Duitsland en Denemarken in juli 2025 tonen aan dat de grijze zeehondenpopulatie in de internationale Waddenzee en op Helgoland blijft groeien. Afgelopen winter werden 3.051 pups en in de daaropvolgende rui 12.064 volwassen dieren geteld, zo blijkt uit het trilaterale rapport Grey Seal Surveys 2024-2025.
Ecologische rol
Grijze zeehonden spelen een belangrijke rol in het mariene ecosysteem. Als toppredator helpen ze de visstand in balans te houden. Tegelijk zijn ze indicatoren voor de gezondheid van het Waddengebied: een groeiende populatie wijst op voldoende voedsel, rust en schoon water.
