Plaatsen > Vierhuizen
Vierhuizen ligt in de gemeente De Marne in de provincie Groningen.
De grootste attractie van vierhuizen is, naast molen, paardensportboerderij en camping (Lauwerszee), het kerkje van Vierhuizen. De kerk is een rechthoekige zaalkerk van twaalf meter lang en acht meter breed, gebouwd van tufsteen. De gepleisterde muren van het eenvoudige zaalkerkje worden gedateerd als middeleeuws. Het oudste gedeelte van de kerk is vermoedelijk van rond 1200. De steensoort tufsteen (of Duifsteen) is afkomstig uit het Eifelgebergte in Duitsland. Via grote rivieren, als de Rijn en de IJssel, werd deze steen naar Utrecht en Deventer vervoerd, vanwaar ze werd doorverkocht naar o.a. Vierhuizen om daar als bouwmateriaal voor de kerk te dienen. Omstreeks 1250 gingen de monniken over op grote bakstenen, zogenaamde kloostermoppen, omdat het vervoer van tufsteen dermate kostbaar werd dat het voordeliger was om de stenen uit “eigen grond” te bakken.
Ooit had de kerk van Vierhuizen een vrijstaande toren, maar deze werd in 1843 vervangen voor de huidige. De oude klok uit 1630 verhuisde mee. De kerk van Vierhuizen is eigendom van de Stichting Oude Groninger Kerken.
De kansel dateert uit de zeventiende eeuw. Verschillende delen van de preekstoel zijn vernieuwd maar de kuip met waardevol houtsnijwerk is goed bewaard gebleven. Boven het paneel onder de lezenaar staan de wapens van de familie Lewe die in de zeventiende eeuw het collatierecht bezaten. Alle panelen hebben de zelfde bogen waarin het getelde geldmotief overheerst. Binnen deze bogen treffen we vrouwenfiguren aan die geloof (Bijbel en kruis), hoop (anker en duif), liefde (moeder en kind) gerechtigheid (weegschaal en zwaard), standvastigheid (vrouw met afgebroken zuil) symboliseren.
De Molen van Vierhuizen.
De molen ‘De Onderneming’ dateert van 1858. Het is een achtkante bovenkruier korenmolen die soms in bedrijf is. In 1952 was de molen in verval geraakt waardoor een sloopvergunning werd verleend. In 1969 is de molen gelukkig voor 86.000 gulden gerestaureerd.
De molen doet tegenwoordig dienst als lesmolen en is eigendom van de Stichting Groninger Molenvrienden.