Plaatsen > Blokzijl (O)

Blokzijl valt onder gemeente Steenwijk in de provincie Overijssel.

Blokzijl betekend letterlijk ‘versterkte sluis’.

Over de aller-vroegste geschiedenis van Blokzijl is weinig bekend, echter in de 15e eeuw werd al over ‘Blocksyl’ gesproken. In het stadje ligt een oude zeesluis die al in de 16e eeuw de monding vormde van de Steenwijker Aa. Vooral de turf, die in het achterland gewonnen werd, zorgde voor veel bedrijvigheid.

De contouren van de oude stadswallen (een zeshoek) zijn nog vaag zichtbaar in het landschap. Van de vestingwerken zelf bleef weinig herkenbaars over. Ze zijn ontstaan in 1581 tijdens de Tachtigjarige Oorlog; Blokzijl, dat direct aan de Zuiderzee grensde, werd toen door de veel geprezen veldheer Diederick van Sonoy versterkt met een eigen fort. Een solide uitvalsbasis voor eigen troepen, die met man en macht tegen de Spanjaarden streden.

In de zeventiende eeuw vond de bouw plaats van de Nederlands Hervormde Kerk, in die tijd Nederduits Gereformeerde Kerk genaamd. De monumentale panden die nu het stadje nog sieren hebben vaak een gevelsteen uit die tijd.

De grote bloei van Blokzijl heeft niet lang geduurd. De haven had erg te lijden onder verzanding, waardoor men genoodzaakt was tot uitdiepen van een geul, het Scheepsdiep. De havenkom bleef zo toegankelijk voor de scheepvaart.

Anno 2007 markeert die oude vestingwal aan de polderkant de grens van ‘oude en nieuwe land’.

De bevolking van Blokzijl heeft goede hoop dat nog in 2007 gestart wordt met herstel van de twee eeuwenoude vestingwerken ten zuidwesten van ’t stadje.

De Weerribben
In de kop van Overijssel ligt Nationaal Park De Weerribben, een 3500 ha groot laagveenmoeras met trekgaten, rietland, hooiland, trilveen en moerasbos. De Weerribben zijn in de afgelopen eeuwen ontstaan door het afgraven van veen voor turfwinning. Sporen daarvan zijn duidelijk in het landschap terug te vinden. Ook in de gebiedsnaam. ‘Ribben’ zijn smalle stroken land waarop de uitgebaggerde turf te drogen werd gelegd. ‘Weren’ of ‘petgaten’ zijn verveende delen die weer volliepen met water.
Na de vervening groeide het open water geleidelijk dicht en bepaalde de rietteelt de aanblik van het landschap. Het oude verveningspatroon bleef echter bestaan.

Bron en meer informatie op: www.npdeweerribben.nl