Plaatsen > Texel
Texel, het enige Noord-Hollandse Waddeneiland, heeft een landoppervlakte van 16.000 ha. De grootste lengte is 25 km en de gemiddelde breedte 8 km. Maar de gemeente Texel zelf is een stuk groter, namelijk 58.500 hectare, waarvan 42.500 ha Wadden– en Noordzee.
Van Texel, dat in 1415 stadsrechten kreeg, wordt wel gezegd dat het ‘Nederland in het klein’ is. U vindt er een grote variatie aan landschappen, zoals duinen, bossen en polders, knusse dorpen en een gemoedelijke bevolking.
Op het eiland Texel wonen ongeveer 13.750 inwoners die verspreid zijn over zeven dorpen en het buitengebied. Den Burg, het centrale dorp met circa 6900 bewoners, is verreweg het grootste. Dan volgen in volgorde van grootte: Oosterend (circa 1.400), Oudeschild (1.275), De Cocksdorp (1.250), De Koog (1.220), Den Hoorn (965), en De Waal (400). Verder kent Texel de buurtschappen Oost, Zevenhuizen, Midden-Eierland, Zuid-Eierland, Molenbuurt, Spang, De Westen, Driehuizen, Zuid-Haffel, Westergeest, ’t Horntje en Nieuweschild.
De eilandpositie maakt voor de Texelaars een aanbod van voorzieningen noodzakelijk, dat voor een relatief kleine gemeente ongewoon kan worden genoemd. Het beste voorbeeld is het aanbod voor het voortgezet onderwijs: VBO, MAVO, HAVO en VWO, verenigd in openbare scholengemeenschap De Hogeberg. Tevens is er, alleen voor Texel, een vuiloverslagstation. En dankzij het toerisme beschikken de Texelaars, vooral in Den Burg en De Koog, over een zeer uitgebreid winkel- en horecabestand.
Texel is goed bereikbaar vanaf het vasteland. De haven van Oudeschild, het vliegveld Texel en de veerhaven t Horntje vormen de toegangspoorten tot het eiland. De haven van Oudeschild was in eerste instantie bestemd voor de Texelse vissersvloot, handelsactiviteiten en goederenoverslag. Inmiddels is daar een moderne en goed geoutilleerde passantenjachthaven bijgekomen, met een huidige capaciteit van circa 350 aanlegplaatsen. Jaarlijks verblijven er meer dan 20.000 plezierjachten met gemiddeld drie personen aan boord.
Vliegveld Texel
Vliegveld Texel wordt geëxploiteerd door de NV Luchtvaartterrein Texel. Tijdens de bezetting in de Tweede Wereldoorlog werd het gras vervangen door ordinaire asfaltbanen. Maar na de bevrijding was het vliegveld één grote ravage, waardoor er toch weer voor gras werd gekozen. Het vliegveld bestaat nu uit twee grasbanen van respectievelijk 1.200 en 650 meter. Ondanks het gras kan het vliegveld regelmatig ‘grote’ bezoekers verwelkomen. Voor een Dakota, een Friendship of een Fokker 50 is het in de zomermaanden geen enkel probleem om Texel met een bezoek te vereren.
Het aantal vliegbewegingen (landen en stijgen) ligt op circa 24.500. Dit is te danken aan zowel Nederlandse en buitenlandse, met name Duitse, sportvliegers. De aanwezige douanefaciliteiten zijn daar mede debet aan. Van deze douanefaciliteiten kunnen ook de buitenlandse bezoekers van de passantenjachthaven gebruik maken. Een rondvlucht is al mogelijk vanaf 28,- per passagier. Voor boekingen kunt u contact opnemen met met telefoonnummer 0222-311323.
Veerhaven t Horntje
Veerhaven t Horntje is de belangrijkste toegang voor Texel. Texels Eigen Stoomboot Onderneming (TESO) onderhoudt deze voornaamste verbinding met het vasteland (Den Helder). De TESO heeft twee boten tot zijn beschikking: de ‘Schulpengat’ en bij drukte zet TESO de ‘Molengat’ in. In 2005 zal de nieuwe boot ‘de dokter Wagemaker’ het werk overnemen van de ‘Molengat’. Deze overtocht per veer wordt door het Rijk niet erkend als zijnde openbaar vervoer. Dat betekent dat de tarieven beduidend hoger liggen dan bij veerdiensten naar de Zeeuwse eilanden. Ondanks dat, is de toename van het toerisme op Texel mede te danken aan het meegroeien van de vervoerscapaciteit van de TESO met de stroom toeristen.
De Schicht
Dit stoere monument ten westen van de Cocksdorp herinnert aan de verhoging tot Deltahoogte van de zeeweringen op het eiland Texel in de jaren 1961-1981. Deze dijkverhoging vloeide voort uit de watersnoodramp van 1953, waarbij ook Polder de Eendracht op Texel overstroomde. Bij die rampzalige gebeurtenis verdronken zes Texelse mannen. Het monument heet in de volksmond de Schicht. Het is een imposante staalconstructie op een sokkel van basaltstenen. De Schicht is ontworpen door de Texelse kunstenaar Harry Tielemans (1929-2001) en symboliseert de verhoogde en versterkte zeedijken langs de oostkust van het eiland. De vorm van het kunstwerk is gebaseerd op het verloop van deze dijken. Het bestuur van het oude waterschap Texel liet dit monument oprichten. De toenmalige minister van verkeer en waterstaat onthulde de Schicht op 3 november 1981.
Het Waddeneiland Texel heeft mooie natuur. En wat is er leuker dan een fietstocht te maken, om het echte eilandgevoel te leren kennen! Dat Texel hier uitermate geschikt voor is, blijkt wel uit het feit dat er ruim 135 km fietspad is. Op de fiets ziet u het mooie Texel eens op een andere manier en kunt u genieten van plekjes die met de auto niet bereikbaar zijn. Verder zijn de kleine landweggetjes uitermate geschikt voor fietsers; u kunt hier nog rustig fietsen zonder veel hinder te ondervinden van het autoverkeer.
Sommeltjespad
Dit pad van 1,5 km lang door het Texelse bos is speciaal gemaakt voor kinderen van ca. 3 tot 8 jaar. Langs de route valt voor kinderen van alles te ontdekken. Van een uil in een boom tot sommeltjes die onder de boomwortels wonen. Volgens overlevering zijn sommeltjes aardmannetjes die in de sommeltjesberg net buiten het dorp De Waal woonden. In de 18e eeuw werden ondeugende kinderen uit De Waal bang gemaakt met de sommeltjes uit het bergje. Beginpunt wandelpad: Pelikaanweg nabij De Koog.
Het gemeentewapen van Texel kent de vorm: een gouden wapenschild, waarop twee naar elkaar toegewende rode leeuwen, staande op de arm van een omgekeerd zwart anker. De oorsprong van het gemeentewapen is onbekend, evenals de betekenis. Het anker dat in het wapen voorkomt heeft waarschijnlijk zijn oorsprong in de betekenis die de scheepvaart heeft gehad voor Texel. Het bezit van het wapen is door de Hoge Raad van Adel bij besluit van 26 juni 1816 bevestigd. In 1536 werd het wapen echter al op officiële zegels gebruikt.
Bij de oprichting van Staatsbosbeheer in 1899 werd op Texel het beheer van een groot deel van de staatsgronden overgedragen aan deze nieuwe rijksdienst. Van de 4.443 hectare die Staatsbosbeheer op Texel beheert, is maar 562 hectare bos. Het bos ‘de Dennen’ rond de Fonteinsnol werd vanaf 1898 geplant met de bedoeling deze woeste gronden productief te maken door er hout te produceren. Ondertussen heeft het bos op Texel een natuur- en recreatiefunctie in plaats van een houtproductiefunctie. Het grootste deel van de terreinen van Staatsbosbeheer ligt in de duinen. Daarnaast beheert Staatsbosbeheer nog een aantal grotere en kleinere natuurreservaten, onder andere op en rond de Hoge Berg, het gebied tussen Den Burg en Oudeschild.
Sinds 1 mei 2002 maken de meeste terreinen op Texel deel uit van Het Nationaal Park Duinen van Texel dat grofweg het hele Texelse duingebied, inclusief zandplaat De Hors, de Texelse bossen en De Slufter beslaat. Voor waterkerende functie van de duinen aan de Noordzeekant is Rijkswaterstaat verantwoordelijk. De kosten voor de uitvoerende taken van Staatsbosbeheer worden grotendeels betaald door het ministerie van LNV en daarnaast uit de opbrengsten van pacht en erfpacht. Vanwege de grote toeristische waarde van het bezit van Staatsbosbeheer, organiseert het excursies waaraan jaarlijks door 8.500 excursiegangers wordt deelgenomen. EcoMare fungeert als bezoekerscentrum voor Staatsbosbeheer. Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier Hoogheemraadschap Hollands Noorderkwartier is per 1 januari 2003 ontstaan uit een fusie van de Noord-Hollandse waterschappen en Uitwaterende Sluizen. Het hoofdkantoor is gevestigd in Edam. Deze instantie zorgt voor het beheer van waterkeringen en de kwaliteit en kwantiteit van het oppervlaktewater.
De Fonteinsnol
De uitkijktoren in De Dennen aan het begin van het Westerslag op de kruising met de Rozendijk.Het duin dankt zijn naam aan een waterbron (=fontein) die ontsprong op de noordoostelijke helling van de Fonteinsnol. Het bronwater werd gebruikt om het gebied De Mient te bevloeien, via talloze snelstromende beekjes of duinrellen. In 1895 werd de bron door de Nederlandse Heidemaatschappij vergraven als maatregel om tot de aanleg van het Texelse bos te komen. Door het graven van de Moksloot, die uitmondt in de Mokbaai, ging de bron door opdroging verloren. De uitkijktoren die nu op het duin staat, ligt vlakbij de plek waar vroeger de bron was.Van de uitzichttoren ‘Fonteinsnol’ (nol = duin) heeft u een fraai uitzicht over het ca. 500 ha. grote dennenbos en het aangrenzende duingebied.
EcoMare
EcoMare ligt in Nationaal Park Duinen van Texel en omvat: een gratis toegankelijk bezoekerscentrum met informatie over natuur en cultuur van Texel; een museum met exposities en grote zee-aquaria; een centrum voor natuur- en milieueducatie met excursies en natuurprogrammas voor kinderen, gezinnen en volwassenen; een informatiecentrum over wadden, kust en Noordzee; een vogelopvang en Nederlands eerste zeehondenopvang met een vaste groep zeehonden. Ecomare ligt ten zuiden van De Koog.
Fort De Schans
Al voor de tijd van de VOC was de rede van Texel een belangrijke in- en uitvaarroute voor de schepen uit plaatsen aan de Zuiderzee. Om deze route te beschermen nam Willem van Oranje het initiatief tot de aanleg van het fort De Schans. De Schans werd omstreeks 1574 gebouwd. Vlootadmiraal Tromp hield geregeld krijgsraad in De Schans. Executies werden ter plekke uitgevoerd. In 1811 bracht Napoleon een bezoek aan De Schans waarna hij het fort liet vergroten en het met twee buurforten liet versterken. Het fort De Schans is eigendom van de Vereniging Natuurmonumenten en is in fasen gerestaureerd. Voor rondleidingen op De Schans kunt u zich aanmelden bij het Maritiem en Jutters Museum.
Georgische begraafplaats op de Hoge Berg
Vijf jaar lang had Texel weinig hinder ondervonden van de Tweede Wereldoorlog. Toen de nederlaag zich echter aftekende, werden door de Duitse legerleiding noodgedwongen niet geheel volwaardige troepen ingezet. Hiertoe behoorde onder andere een Georgisch infanteriebataljon dat in februari 1945 een soortgelijk onderdeel kwam aflossen. Als soldaten van het Rode Leger waren ze in 41 aan het oostelijk front gevangen genomen en door de Duitsers ingelijfd. In de nacht van 5 op 6 april kwamen ze in opstand: de operatie Dag der Geboorte. Op 6 april 1945 probeerden de Georgiërs, onder leiding van kapitein Lodadse, het eiland in bezit te krijgen om het later aan de geallieerden over te geven. Ze zaten in de bunkerstelling Texla; enkelen zijn nog naar Engeland overgestoken om hulp te vragen bij de Engelsen, echter zonder resultaat, het was te riskant. Dee strijd is ook het eiland noodlottig geworden. In de strijd zijn 565 Georgiërs, 120 Texelaars en ongeveer 800 Duitsers om het leven gekomen. De schade aan Texelse eigendommen was enorm. De eindfase van de strijd werd uitgevochten rond de vuurtoren, waar enkele Georgiërs zich tot het uiterste verdedigd hebben. Tot 20 mei duurden de gevechten. Pas toen arriveerden de Canadezen en eindigde het Texelse drama. Aan de zuidzijde van de Hoge Berg, op de Georgische begraafplaats, is een groot deel, 565, van de gesneuvelde en gefusilleerde Georgiërs begraven. Deze begraafplaats is genoemd naar de aanvoerder van het Georgische bataljon, Loladze. Voor alle Georgiërs die tot het einde hebben gevochten is een roos geplant. De begraafplaats is de laatste jaren op 4 mei een herdenkingssplek geworden voor in Nederland wonende Georgiërs. In 2006 bijvoorbeeld kwamen er circa dertig mensen bijeen.
De vuurtoren
De vuurtoren op Texel werd in 1864 gebouwd. De reden was dat er door het ontbreken van een baken heel veel schepen strandden. In de Tweede Wereldoorlog werd de toren bestookt door de Duitsers tijdens de opstand van de Georgiërs. Na de oorlog is de toren gerestaureerd. Dit gebeurde door om de oude toren een mantel te bouwen. Op 24 maart 1950 werd het licht opnieuw ontstoken. Een aantal jaren geleden is de vuurtoren rood beschilderd, nadat hij lang baksteenkleurig was geweest. Omdat men vergeten is een UV-filter in de verf te doen, is de toren lange tijd meer roze dan rood geweest. In 2005 is de toren opnieuw geschilderd. Sinds 2009 is de vuurtoren op Texel opengesteld voor publiek. Zo kunt u Texel eens van bovenaf bekijken! De entree is 3,- (alleen pinpas!). Kinderen tot 4 jaar zijn gratis.
De Slufter
Een natuurlijk fenomeen is De Slufter, een gebied binnen de brede duinketen aan de noord-west kant van het eiland. De slufter is ontstaan na een duindoorbraak in 1858. Toentertijd is het niet gelukt om het gebied terug te winnen van de zee. Bij vloed loopt een deel van De Slufter onder water en bij eb loopt het water door de geulen weer terug naar zee. De sluftervallei ligt vol kreken en geulen, dat in open verbinding staat met de Noordzee. Daardoor is slibvorming en verzilting ontstaan en moest de vegetatie zich aanpassen. Tegenwoordig een uniek natuurgebied waar de zee vrij spel heeft. In de zomer bloeit de lamsoor, wat het gebied lila kleurt.
Staatsbosbeheer en Rijkswaterstaat hebben in 2002 twee afgedamde valleien weer aangekoppeld, zodat zoet en zout water met elkaar in contact komen. Gebieden waar zoet en zout water samenkomen zijn erg zeldzaam. Via de Sluftertrap komt U op de uitkijkpost boven De Slufter. Hier kunt U genieten van dit mooie natuurgebied, maar ook van Eierland en de Texelse Bollenvelden en landerijen.
De Nederlanden en De Muy
ontstaan na een duindoorbraak in 1858, na herstel van de zeewering in 1874 herinnert alleen het meertje hier nog aan. Belangrijk vogelgebied, beperkt toegankelijk voor wandelaars. Zoetwatergebied.
Eijerland
Eijerland was voor 1630 onbewoond. Op het eiland werden eieren van meeuwen verzameld voor bakkerijen in en rond Amsterdam, hier stamt de naam vanaf. De Eijerlandse Duinen zijn oude duinen en zijn kalkarm. Dit is te zien aan de begroeiing, er komen veel (korst)mossen voor, ook zijn er het duinviooltje en walstro te vinden.
In 1956 werd rondom de vuurtoren asfaltbeton neergelegd om erosie te weren, de onderwateroever werd met zinkstukken versterkt. Toen later bleek dat men nog steeds last van erosie had is men sinds 1979 zand gaan aanvullen. In 1995 is de 500 meter lange Eijerlandse Gatdam aangelegd.
Het Lage Land
Het lage land bestaat uit gras- en rietlanden, eendenkooien en boerderijen. Roggesloot en Molenkil zijn bij het inpolderen afgesneden van de Waddenzee. Tegenwoordig vormen zij belangrijk gebied voor het instandhouden van de natte natuur.
De Zandkuil/Hoge Berg
De zandkuil/Hoge berg is één van de kleinste natuurgebieden in Nederland, het is een insectenreservaat. In het gebied leven ongeveer 40 soorten graafbijen en graafwespen. Met name de Texelse zandbij is uiterst zeldzaam. De steile hellingen zijn een woonplaats voor duizenden insecten. De Zandkuil is niet toegankelijk voor publiek.
Westerduinen
De westerduinen zijn ontstaan tussen 1845 en 1890 nadat de zandplaten van het Marsdiep aan Texel vastgroeiden. Na deze periode was er duinafslag, men heeft verschillende keren de zeereep opnieuw moeten aanleggen om de duinvalleien te behouden. Vanaf 1959 zijn er 24 strandhoofden aangelegd. Later heeft men de kust met zandsuppleties op zijn plaats gehouden.
Mokslootgebied
Mokslootgebied is een verzamelnaam voor een aantal (natte) duinvalleien, waarvan het Grote Vlak, het Pompevlak en de Bollekamer de belangrijkste zijn. Na het graven van de Moksloot rond 1880 werden de duinvalleien afgewaterd, drooggelegd en ontgonnen tot grasland. Tussen 1956 en 1993 is het Pompevlak en het Grote Vlak gebruikt als drinkwaterwingebied. Na 1993 is Staatsbosbeheer een herstelprogramma begonnen, wat geleid heeft tot de terugkeer van zeldzame planten en dieren, waaronder weegbreefonteinkruid, teer guichelheil, verschillende soorten kranswier, de ijsvogel, de bosruiter, de kemphaan en de lepelaar. Om verruiging te voorkomen zijn er Schotse Hooglanders in het gebied uitgezet.
Mokbaai
De mokbaai is een met een dijk en duinen omzoomd gebied waar kluten, strandlopers, scholeksters, kievieten en tureluurs zijn te vinden. Ontstaan na het verzanden van een geul richting het noordwesten. Zoet kwelwater zorgt ervoor dat rode bies hier veel voorkomt.
Dit monument, gelegen langs de Mokweg, de stuifdijk van de Mokbaai, werd op 24 april 2003 geplaatst door het 4-5 mei comité van Texel. Op 12 september 1944 stortte in het zuidwesten van Texel een gevechtsvliegtuig neer van het type Beaufighter NE746, MB-Q met daarin 2 bemanningsleden. Hun missie was om met nog 38 andere Beaufighters een aanval in te zetten op een konvooi in de haven van Den Helder en op het Marsdiep. De NE746 werd verschillende malen getroffen door het afweergeschut, waardoor het toestel in de lucht explodeerde. Navigator Brian Wardle kwam hierbij om het leven. Vlieger Bill Tacon overleefde de crash en werd op Texel krijgsgevangene gemaakt.
Horspolders
De Horspolders in het zuiden van het eiland zijn ontstaan na de Tweede Wereldoorlog door het plaatsen van rietmatten en schermen van rijshout. Hierdoor sloot de duinenrij een strandvlakte in, die zich ontwikkelde tot een duinvallei met duinmeertjes met een rijke begroeiing van kranswieren en fonteinkruiden. Het riet aan de rand van de meertjes wordt door de kleine karekiet, rietgors en het baardmannetje gebruikt als broedplaats. Rondom de meertjes en rietvelden zijn orchideeën, parnassia, vetmuur en geelhartje te vinden. Bij een rondwandeling rond de Horspolders komt u langs en over de zandplaat “de Hors”. De Hors vormt de zuidpunt van Texel en is voor een groot deel in gebruik bij het Ministerie van Defensie als amfibisch oefenterrein “de Mok”. Hier staat ook een Marinierskazerne: de Joost Dourleinkazerne. In de Joost Dourleinkazerne op Texel is het Amfibisch Ondersteuningsbataljon ondergebracht. Hier bevinden zich de Amphibious Beach Unit (ABU) en alle landingsvaartuigen in gebruik bij het Korps Mariniers. Op regelmatige basis komen zowel de mariniersopleidingen als de operationele eenheden hier om kennis en ervaring op te doen op het gebied van amfibische operaties.
Daarnaast vinden op Texel de opleidingen plaats voor bestuurder van de verschillende landingsvaartuigen in gebruik bij het Korps Mariniers.
Op deze strandvlakte “de Hors” ontstaat, ondanks de militaire oefeningen, een nieuw duingebied (primaire duinvorming). Hier groeien op de jongste duintjes biestarwegras en op de al wat oudere Helmgras. In de vochtige duinvalleien hebben zich parnassia, vleeskleurige orchis en duizendguldenkruid gevestigd.
Bos De Dennen
Dit bos was oorspronkelijk een productiebos, aangelegd in 1884. Bij de aanleg zijn door ontwatering natuur- en cultuurlandschappen verloren gegaan. In de 20ste eeuw is Staatsbosbeheer begonnen De Dennen als natuurgebied te beheren. Nu staan er naast dennen veel andere soorten bomen, er zijn open plekken in het bos gecreëerd en laat men dood hout liggen. In het bos zijn broedvogels zoals de houtsnip, de ransuil, de tjiftjaf en de wielewaal te vinden. Een deel van het bos is ingericht als recreatiegebied waar men kan fietsen of wandelen.
Rotganzen
Op Texel wordt door vier boeren, in samenwerking met Staatsbosbeheer, jaarlijks vijf hectare grasland ingezaaid zodat er voor de rotganzen voldoende grasland is om te grazen. Hierdoor blijft de schade elders op Texel beperkt.
In de lente wordt 70% van de ganzen opgevangen door de boeren. De boeren moeten om de beurt een gedeelte van hun land geschikt maken voor de rotganzen. De boer die een gedeelte van zijn land beschikbaar stelt krijgt van de graslandcommissie (vertegenwoordigd door Staatsbosbeheer, WLTO en de Dienst Landbouwvoorlichting) compensatiegrond. Aan het begin van het groeiseizoen strooien de boeren de door Staatsbosbeheer betaalde kunstmest. Vlak voordat de rotganzen aankomen wordt er nog een keer kunstmest gestrooid, dit keer betaald door de boer zelf. Op deze manier betaalt Staatsbosbeheer het voer voor de ganzen en de boer het voer voor zijn vee.
De Meierblis
Groot feest voor jong en oud waarbij een vuur van meest hout en takken op de avond van 30 april, na zonsondergang, ontstoken wordt. In elk dorp wordt al weken van tevoren door de jeugd brandbaar materiaal verzameld en op een grote hoop gegooid.
De meierblis is, voor zover bekend, een oud Germaans-heidens overblijfsel, ter ere van het zonnewendefeest, de overgang van winter naar zomer. De naam is een samenstelling van mei (de maand) en ‘blis’, een woord dat bliksem betekent en vermoedelijk een synoniem was voor vuur.
Ronde van Texel
Spectaculair om te zien is de Ronde om Texel, de grootste catamaranrace ter wereld. in de loop van de tijd is de Ronde om Texel uitgegroeid tot een groots publieksevenement met circa 10.000 mensen op het strand en nog eens duizenden bij de Vuurtoren en in Oudeschild. Voor het publiek is het schitterend om te zien hoe de boten gereed gemaakt worden en via de vaak heftige branding het water op gaan. En dan de massale start waarbij de catamarans tegelijk vertrekken. De startlijn ligt vlak voor de kust en wordt gemarkeerd door twee grote startschepen en een helikopter met rooksignalen in de lucht. Vlak voor de start is de spanning op het strand voelbaar. Op de dag van de Ronde komen de eerste boten na circa 3 uur zeilen weer in het zicht van de finish. De first-finishers worden bij aankomst feestelijk binnengehaald. Aan het einde van de middag gaat het dak eraf tijdens de huldiging van de zeilers.
Bluesfestival
Het Bluesfestival is vermaard om de gezellige sfeer en de hoge kwaliteit van de optredens.
Lammetjes knuffelen op Rozenhout
In het voorjaar zorgen de vele duizenden lammetjes in de Texelse weiden voor het ultieme lentegevoel. Bij boerderij Rozenhout kun je zon schattig lammetje knuffelen. De schapen van boer Hans Witte krijgen van februari tot eind juni ca. 1000 lammetjes. Bezoekers zijn elke middag welkom.
Vakantiehuizen
Vakantiehuizen en vakantie appartementen op Texel.
Op Texel is tot in de kleinste plaats voor uw vakantie onderdak bij particulieren of in hotels te vinden. Overal op Texel worden vakantiewoningen, hotels en appartementen aangeboden.
Door te klikken op “Camping”, “Hotels” of “Vakantiehuizen” krijgt u alle informatie die u nodig heeft en kunt u eventueel rechtstreeks contact opnemen met de eigenaar.
Andere Nederlandse Waddeneilanden